گیاه پونه

پونه از گیاهان خانواده نعناعیان و نام‌های دیگر آن نعناع آمریکائی، گیاه پشه و سبزی پودینگ است.گیاهی است از سرده نعناع و تیره لب گلی‌ها و له شده برگ‌های آن عطر نعناع دارد. مصارف شناخته شده آن در آشپزی و شیرینی پزی و در طب سنتی بعنوان آرامبخش و مسکن و نیز در سقط جنین بکار می‌رود. اسانس آن در صنعت عطر سازی کاربرد دارد و دارای ماده سمی پولِگون است.

در یونان باستان و در روم قدیم کاربرد داشته و یونانیان برای معطر کردن شراب از آن استفاده می‌کردند. در کتاب آشپزی رومیان (اِپیسوس)این گیاه را به همراه پونه کوهی و انجدان رومی و گشنیز در بسیاری از دستورهای غذائی بکار می‌بردند. امروزه مصرف کمی در آشپزی دارد.هرچند روغن پونه بسیارسمی است، اما مصرف این گیاه بصورت تازه وخشک متداول است. مهاجرین اولیه در آمریکا از پودر خشک شده آن برای دفع حشرات استفاده می‌کردند. در تاریخچه انجمن سلطنتی لندن خاطرنشان شده‌است که این انجمن استفاده از پونه را برای کشتن مار زنگی پیشنهاد داده‌است.

   مصرف داروئی آن بیشتر برای خاصیت آرامبخشی و رفع سوءهاضمه و روان کننده عادت ماهانه، و گاهی برای تسریع سقط جنین بوده‌است.همچنین کاهش نفخ معده را نیز، از خواص آن ذکر می‌کنند.دم کرده برگ و گل آن در دل‌درد و آنفلوآنزا موثر است.

  اسانس پونه بسیار غلیظ و حتی در مقادیر کم سمی و کشنده است..گزارشهائی از مرگ بیمارانی که بعلل مختلف از اسانس غلیظ آن استفاده کرده‌اند وجود دارد.کنگره آمریکا درخواست نموده است که استفاده آن برای زنان حامله منع شود.