خواص گیاه برباله

خواص گیاه برباله

 گیاه برباله دارای ساقه بزرگ و گره دار و ناصاف و شبیه فریز است .
تخم زیادی دارد .
خوشبو است و زبان را می خارد .
این گیاه ( برباله) در میان برگهایش و نزدیک ساقه گل های بنفش رنگی تولید می کند که شبیه گل بنگ است هرچه خوشبوتر باشد بهتر است .
ساقه های آن از اجزای دیگرش مفیدترند .

قوت آن با قوت سوسن زرد برابر و از اذخر قوی تر است .

نام‌های دیگر برباله : آسارون، برباله، ازاروم، تگر، رادیکس ازارائی و سرانیون می‌باشد.
مزاج :این گیاه گرم و خشک است و شهرت دارد که گرمی آن بیشتر از خشکی است .
۱. طبع آن گرم و خشک است.
۲. برای درمان استسقاء مفید می‌باشد.
۳. برای درمان سیاتیک مزمن استفاده می‌شود.
۴. برای درمان احتقاق کبدی مفید می‌باشد.
۵. برای درمان بیماریهای مثانه مفید است.
۶. برای درمان کلیه مفید می‌باشد.
۷. برای درمان انزال زودرس مفید است.
۸. این گیاه ضد بلغم می‌باشد.
۹. این گیاه قاعده آور است.
۱۰.  برای درمان مفاصل استفاده می‌شود.
۱۱. برای درمان یرقان مفید است.
۱۲. این گیاه نعوض آور است.
۱۳. این گیاه شادی آور می‌باشد.
۱۴. برای گرفتگی مجاری عروق از این گیاه استفاده می‌شود.
۱۵. برای درمان بیماری صرع مفید است.
۱۶. کسانی که امراض ریوی دارند نباید استفاده کنند خانم‌های حامله هم همین طور.
۱۷. ضد فراموشی است.
۱۸. برای تقویت هوش، حافظه و برطرف نمودن فراموشی سنبل‌الطیب، صبر زرد، اسارون، دارچین، مصطکی از هر کدام ۱۰ گرم را آسیاب نموده با ۱۵۰ گرم عسل مخلوط نموده روزی یک قاشق مرباخوری میل شود.
۱۹. برای درمان بیماری عصبی سرد مزاجان و سرگیجه‌ای که از تجمع رطوبات باشد از معجون شماره ۱۸ استفاده شود.
۲۰. اسارون مقوی مغز است.
۲۱. برای لقوه مفید است.
۲۲. برای درمان سیاتیک مفید می‌باشد.
۲۳. برای درمان خواب‌رفتگی اعضای بدن از دمکرده اسارون می‌توان استفاده کرد.
۲۴. برای اسهال ۵ گرم از آن را با شربت عسل مخلوط کرده میل شود.
۲۵. برای تقویت نیروی جنسی اسارون ۲۰ گرم، عسل ۱۰۰ گرم روزی یک قاشق غذاخوری با یک لیوان شیر شتر یا گوسفند میل شود.
۲۶. اسارون برای ریه مضر است، برای رفع آن با مویز خورده‌شود.
۲۷. برای تمام مواردی که گفته شد به صورت دمکرده ۲ گرم در ۱۵۰ سی‌سی ۲۰ دقیقه دم‌کرده روزی ۳ فنجان میل شود.

تخم شربت از قدیم به عنوان یک نوشیدنی سنتی بین ایرانیان جای داشته که علاوه بر رفع تشنگی برای متعادل نگه‌داشتن فشارخون و لاغر شدن بسیار موثر است.

 تخم شربتی گیاهی خودرو، یک ساله و شبیه به ریحان ولی با برگ‌ها و تخم‌های ریزتر است. ساقه‌های آن مربع شکل و گلش مایل به قرمز و صورتی است. این گیاه در اوایل بهار در کوهستان‌ها و بیابان‌ها می‌روید.

تخم این گیاه سیاه شفاف است و وقتی‌که در آب ریخته شود بلافاصله حالتی خمیری و لعاب‌دار در آب ایجاد می‌کند که بسیار لغزنده است و رنگش متمایل به رنگ خاکستری می‌شود. لعاب این دانه‌ها پس از جذب آب مانند فالوده می‌شود.

تخم شربتی در حقیقت دانه‌های گیاه ریحان کوهی است که به علت داشتن ترکیبات لعاب‌دار به صورت محلول در آب (شربت) استفاده می‌شود. لعاب این دانه‌ها پس از جذب آب به صورت ژله‌ای درمی‌آید که می‌تواند برای رفع عطش مورد استفاده قرار گیرد. تخم شربتی خواص زیادی دارد و این‌گونه نیست که فقط برای فصل گرما توصیه شود.

نام‌های دیگر این گیاه: بادروج، تره خراسانی، اوقیمن، حوک، بورنگ، صریرا و بادروج ابیض می‌باشد.

 تخم شربتی لاغر می‌کند

استفاده از تخم شربتی در محلول آب یکی از بهترین مواد برای کم کردن وزن است. دانه‌های ژلاتینی تخم شربتی بدون آنکه کالری داشته باشد تا مدت‌ها فرد را سیر نگه می‌دارد و به جای خوردن داروهای زیان آور برای کم کردن اشتها، می‌توان از تخم شربتی استفاده کرد.

بیماری‌های تنفسی را با تخم شربتی برطرف کنید
این دانه های ریز سیاه رنگ دارای چند خاصیت است که در ادامه ذکر شده است.

* تخم شربتی برای درمان بیماری‌های تنفسی مفید است.

* مخلوطی از آن با زنجبیل و عسل در درمان آسم، سرفه، سرماخوردگی، آنفلوانزا و برونشیت موثر است.
تخم شربتی

دیگر خواص تخم شربتی
* از تخم شربتی برای درمان ناراحتی‌های گوارشی مانند درد معده، نفخ، یبوست، سوءهاضمه و بی نظمی کارکرد روده‌ها استفاده می‌شود.

* خلق و خوی فرد را خوب می‌کند، خستگی مفرط ذهنی، تنش‌های عصبی، افسردگی، میگرن و مالیخولیا را برطرف می‌کند.

* از روغنی که با خرد کردن تخم‌های شربت به دست می‌آید، برای درمان عفونت‌هایی مانند زخم، بریدگی، عفونت مثانه، عفونت پوست و… استفاده می‌شود.

* در کشور چین، از تخم شربتی برای درمان عفونت، درد معده، گزیدگی مار و حشرات و پایین آوردن دمای بدن استفاده می‌شود.

* از آن جا که تأثیر ضد اسپاسمی دارد، سیاه سرفه را برطرف می‌کند.

* در رفع عطش بسیار موثر است.

* مشکل دیگری که دامن‌گیر دنیا از جمله کشور ما شده فشار خون است که معمولاً بعد از خوردن غذا به ویژه غذاهای پر نشاسته، فشارخون بالا می‌رود و اگر تخم شربتی همراه غذا خورده شود مواد نشاسته‌ای به تدریج قند موجود در خود را آزاد می‌کنند و به این ترتیب شما به طور تدریجی انرژی متعادل در طول روز خواهید داشت.

* تخم شربتی دارای مقدار فراوانی پروتئین، آهن، پتاسیم و کلسیم است و در عین حال آن‌هایی که در جذب کلسیم مشکل دارند بدانند یک ماده معدنی به نام بورون در تخم شربتی باعث انتقال کلسیم به استخوان‌ها می‌شود.
 
خواص درمانی و روش مصرف
* عطش: مقداری از تخم شربتی را به شربتی که دوست دارید اضافه کنید و بعد از گذشت حداقل دو دقیقه بنوشید.

* تقویت قلب: تخم شربتی را در عرق بید مشک یا نسترن بریزید و بنوشید.

* تقویت اعصاب: روزانه یک یا دو بار تخم شربتی را در عرق بادرنجبویه مخلوط کنید و آن را با عسل شیرین کنید و بنوشید.

* تنگی نفس، سرفه‌های خشک: یک قاشق مرباخوری تخم شربتی را در یک لیوان آب ولرم حل کنید و آن را جرعه جرعه بنوشید.

شربت گیاه راوند

شربت "گیاه راوند" رفع کننده عطش

یک کارشناس گیاهان دارویی ،گفت: شربت "گیاه راوند" نوشیدنی است که علاوه بر رفع عطش، قدرت ایستایی بدن را در طی روز، افزایش داده و سیستم ایمنی بدن را نیز تقویت و سم زدایی می‌کند.

احمد دانایی کارشناس گیاهان دارویی  با اشاره به مصادف شدن ماه مبارک رمضان با یکی از گرم‌ترین ماههای سال که در آن تعریق بدن به شدت بیشتر می‌شود، افزود: استفاده از نوشیدنی‌هایی که عطش را رفع و قدرت و توان بدن را افزایش می‌دهد در این ماه ضرورت دارد.

وی شربت گیاهی راوند را یک شربت مفید برای ایام روزه داری عنوان کرد و گفت: این شربت از عصاره چندین گیاه نظیر عصاره چای سبز، عصاره دارچین، برگ به لیمو و... تشکیل شده و به علت دارا بودن اسید گلورونیک، سیستم ایمنی بدن را افزایش می‌دهد.

دانایی همچنین گفت: شربت راوند به دلیل دارا بودن نوعی آنتی بیوتیک قوی باعث می‌شود که مواد زائد و سموم بدن دفع شود.

این کارشناس طب سنتی با بیان اینکه یکی از بیماری‌های شایع در ماه رمضان که از کمبود آب و املاح معدنی در بدن ایجاد می‌شود تنبلی روده است، افزود: شربت راوند به دلیل دارا بودن اسید گلورونیک، املاح معدنی، اسید سیتریک، ویتامین‌های گروه B ,و... در درمان این بیماری و جلوگیری از ابتلا به آن نقش مهمی را ایفا می‌کند.

وی ادامه داد: از آنجا که طعم شربت راوند ترش مزه است، افراد بنا بر ذائقه خود می‌توانند آن را باعسل طبیعی شیرین کنند.

دانایی خاطرنشان کرد: در روزهای عادی بهترین زمان مصرف این شربت قبل از صبحانه و عصرها است اما برای افراد روزه‌دار 30 دقیقه بعد از صرف افطار و در مرحله دوم بعد از وعده سحر زمان مناسبی برای نوشیدن این شربت گیاهی است.

وی اظهار کرد: مقدار مصرف معمول این شربت در هر وعده یک استکان معمولی است.

این کارشناس طب سنتی با اشاره به دیگر فوائد گیاه راوند افزود: جلوگیری از ریزش موها، چین و چروک پوست و سخت شدن رگها، مفاصل و عضلات از دیگر فوائد این گیاه دارویی است.

همه چیز در مورد حشیش

ترکیب سبز، قهوه‌ای یا خاکستری مشتق از برگ، دانه، ریشه و گل ِ گیاه شاهدانه است که به نام‌ های حشیش، ماری جوانا، علف (GRASS) ، علف هرز(WEED)، مری جین (MARY JANE)، جام (و POT، بنگ، گانجا، شاهدانه و… ) هم معروف است. این ماده رایج ‌ترین ماده غیرقانونی مورد مصرف در جهان است.

از هزاران سال پیش می‌دانستند که حشیش اثرات نشئه ‌آور دارد. هردوت مورخ یونانی (قرن پنجم قبل از میلاد) قبیله چادرنشینی را توصیف کرده است که دانه‌ های شاهدانه را روی منقل سرخ کرده و با سردادن هلهله شادی از چادر خارج می‌شدند. حشیش نام مختصر بوته شاهدانه است. تمام اجزای این گیاه خاصیت روانگردان دارد که از بین آنها 9 – تترا هیدروکانابینول (THC -9) فراوان تر از همه است.

قوی‌ ترین انواع حشیش از سرشاخه‌ های گلدار گیاه یا از ترشح رزینی قهوه‌ای مایل به سیاه خشک شده برگ‌های آن که HASH یا HASHISH نامیده می ‌شود، به دست می ‌آید. برگ های خشک گیاه شاهدانه را داخل سیگار ریخته و آن را دود می ‌کنند.

در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم اثرات ضد درد، ضد تشنج و خواب آور حشیش شناسایی شده بود. در دهه چهارم قرن بیستم این ماده جزو سیستم دارویی آمریکا به حساب می‌آمد. بیش از ۴۰۰ ماده شیمیایی در گیاه حشیش وجود دارد که ۶۰ درصد آنها از لحاظ شیمیایی با THC-9 در ارتباط است.

حشیش

منشا تولید: بوته شاهدانه ( Cannabis )
انواع رایج: بنگ، گراس (علف)، ماری جوانا، چرس، جوینت، مری جین، داگا و سین سمیلا (قوی ترین نوع حشیش)
نحوه مصرف: تدخین و خوردن

حشیش چگونه مصرف می‌ شود؟

حشیش به صورت سیگار تدخین می‌ شود که به آن سیگاری، JOINT و ناخن (NAIL) هم می‌ گویند. با تدخین حشیش اثرات نشئه آور آن ظرف چند دقیقه ظاهر شده و حدود ٣٠ دقیقه بعد به اوج می‌ رسد و ٢ تا ۴ ساعت دوام می آید. برخی اثرات حرکتی و شناختی ۵ تا ١٢ ساعت طول می‌ کشد.

عوارض حاصل از مصرف چیست؟

میزان اثرات این ماده بر افراد به عوامل زیر بستگی دارد:
١ – تجربیات قبلی فرد در مصرف این ماده
٢ – میزان ماده THC در سیگاری
٣ – انتظارات فرد از نحوه ایجاد عوارض
۴ – محل مصرف آن
۵ – همراهی مصرف حشیش با مصرف سایر مواد مثل الکل و …

بعضی افراد ذکر می‌کنند که پس از تدخین حشیش (ماری جوانا) هیچ احساسی ندارند و بعضی احساس سبکی و سرخوشی می‌کنند. بعضی افراد دچار افزایش اشتهای شدید و تشنگی شدید می‌ شوند. در صورت مصرف میزان زیاد ماری‌ جوانا، فرد مصرف کننده دچار اضطراب و افکار پارانوئید می‌ شود.

شایع ترین اثرات پس از مصرف حشیش عبارت اند از:

١ – اتساع عروق خونی ملتحمه چشم (قرمزی چشم)
٢ – افزایش ضربان قلب (تاکی کاردی خفیف)
٣ – افت فشارخون وضعیتی در دوزهای بالای مصرف
۴ – افزایش اشتها که اشتهای گاوی نامیده می ‌شود
۵ – خشکی دهان
۶ – حملات حاد اضطراب

عوارض کوتاه مدت مصرف:

١ – اختلالات حافظه و یادگیری
٢ – اختلال در حواس بینایی، شنوایی و لامسه. مسمومیت با حشیش، اغلب حساسیت فرد مصرف کننده را نسبت به محرک ‌های بیرونی بالا می‌ برد و جزئیات تازه‌ای را آشکار می‌کند. فرد رنگ ‌ها را غنی‌ تر و عمیق‌ تر از گذشته حس می ‌کند.
٣ – اختلال درک زمان و مکان
۴ – اختلال در قدرت تجزیه و تحلیل مغز
۵ – اختلال تعادل و مهارت‌ های حرکتی. به علت اختلال در مهارت‌ های حرکتی، افراد مصرف کننده تا ١٢ ساعت پس از مصرف نباید رانندگی کنند.
۶ ـ اختلال خواب و فعالیت جنسی که از چند روز تا چند هفته پس از مصرف از بین می ‌رود

عوارض بلند مدت مصرف:

١ – آتروفی (تحلیل) بافت مغزی
٢ – استعداد تشنج
٣ – آسیب ژنتیکی که فرزندان فرد را مبتلا به ناهنجاری های مادرزادی می ‌کنند
۴ – اختلال فعالیت ایمنی بدن
۵ – تغییر غلظت هورمون های جنسی مردانه و زنانه ( بی‌ نظمی قاعدگی )
۶ – اختلالات اضطرابی- توهم- هذیان و دیوانگی
[در افراد با زمینه قبلی احتمال رخداد آنها بیشتر است].
٧ – استعداد ابتلا به سرطان ریه که به علت وجود هیدروکربن های سرطان‌زا در دود سیگاری می ‌باشد.
٨ – فقدان انگیزه در فرد برای استمرار کارهای روزمره به طوری که فرد مصرف کننده فاقد نیرو، بی‌ حال و ظاهراً‌ تنبل است.
در افرادی که حشیش مصرف می‌ کنند، استعداد اعتیاد به سایر مواد روان‌ گردان بیشتر است.

نشانه‌های ناشی از ترک:

وابستگی به حشیش، روانی و غیر جسمی است. نشانه‌ های ناشی از ترک در معتادین محدود به افزایش تحریک ‌پذیری، بی‌ قراری، بی ‌خوابی، بی ‌اشتهایی و تهوع خفیف است و همه این نشانه‌ ها هنگامی بروز می‌ کنند که شخص به طور ناگهانی مصرف مقادیر زیاد حشیش را قطع کند.

درمان اعتیاد:

شامل پرهیز از مصرف  و حمایت روانی فرد می ‌باشد. از داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی نیز استفاده می ‌شود

کاربرد درمانی حشیش:

فرآورده های دارویی حشیش مانند سایر مواد دخانی، کاربردهای درمانی نیز دارد و در درمان بی‌اشتهایی افراد مبتلا به ایدز، تهوع شدید ناشی از درمان با داروهای شیمی درمانی، و درمان میگرن استفاده می ‌شود.

رایطه روغن زیتونی با چاقی؟

پزشکان هشدار می دهند تا افراد در مصرف روغن زیتون زیاده روی نکنند زیرا می تواند باعث از دست رفتن سلامتی آنها شود.

با وجود اینکه مصرف روغن زیتون دارای اثرات بسیار مفید بر قلب و سلامت بدن انسان است اما زیاده روی در مصرف آن هم می تواند مضر باشد.

گفتنی است روغن زیتون دارای حدود 50 کالری انرژی در هر قاشق چایخوری است که می تواند در اثر زیاد خوردن سبب چاقی در بدن فرد شده و سلامت او را تهدید کند.

بررسی ها نشان می دهند از دیگر موادی که افراط در زیاده خوردن آن نتیجه ای جز بالا رفتن قند خون و بروز بیماری ندارد آب میوه است زیرا فرآیند تبدیل آن به قند خالص در بدن بسیار سریع تر از میوه به صورت خام و در اصطلاح پالپ دار است.

پزشکان توصیه می کنند تا افراد در حد معمولی و طبیعی از روغن زیتون و یا آب میوه های طبیعی مصرف کنند و به ویژه در خصوص روغن زیتون میزان کالری را که در طول روز از طریق آن جذب بدن خود می شود را محاسبه کنند و برای سوزاندن این کالری حتماً ورزش کنند.

آبلیمو، مسمومیت را درمان نمی کند!

هر ساله با شروع فصل گرما مسمومیت های غذایی افزایش چشم گیری پیدا می کنند.

ایرج خسرونیا، متخصص گوارش گفت: گرمای شدید هوا موجب شده تا مسمومیت های غذایی در اورژانس و بیمارستان ها به طور چشم گیری افزایش یابد.

وی ادامه داد: غذاهای کنسرو شده، شیر، بستنی، شیرینی خامه ای، ماهی، گوشت قرمز، غذاهای سرخ شده بیشتر در معرض فاسد شدن هستند بنابراین از نگهداری آنها در بیرون از یخچال خودداری و از غذاهای تازه استفاده نمایید.

خسرونیا تصریح کرد: در هنگام مسافرت بهتر است از لبنیات، سبزیجات و میوه های تازه و غذاهای حاضری استفاده کنید و از مصرف آب های مشکوک و غیربهداشتی خودداری کنید.

وی خاطر نشان کرد: از علایم مسمومیت می توان به اسهال، استفراغ، سرگیجه، بی حالی و ضعف، افت فشار خون و گاهی هم تب اشاره کرد و اگر مسمومیت بعد از چند بار بیرون روی و استفراغ بهبود نیافت بهتر است فرد را به بیمارستان منتقل کرده تا تحت درمان قرار گیرد.

وی در خاتمه افزود: آبلیمو و چای نبات فقط می توانند مایعات از دست رفته را جبران کنند و در درمان مسمومیت نقشی ندارند. 

فواید عصاره گیاه نعناع

نتایج یک مطالعه جدید نشان داد: با مصرف عصاره نعناع، دریافت غذا و وزن بدن در شرایط استرس بهبود می‌یابد.

استرس با تداخل در عملکرد فیزیولوژیک سیستم‌های مختلف باعث بروز تغییراتی در پاسخ‌های رفتاری از جمله دریافت غذا می‌شود. با توجه به اثرات نعناع در طب سنتی به عنوان داروی مؤثر روی برخی بیماری‌ها، در مطالعه‌ای اثر نعناع بر میزان دریافت غذا و وزن در شرایط استرس بی‌حرکتی مورد مطالعه قرار گرفت.

 
این مطالعه توسط دکتر رضا رحمتی از گروه فیزیولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان و همکارانش انجام شد. در این پژوهش، جهت انجام آزمایش موش‌های سوری در سه گروه 10 تایی استرس، استرس همراه با تزریق داخل صفاقی عصاره نعناع و گروه کنترل قرار گرفتند. در گروه استرس و استرس همراه با تزریق داخل صفاقی عصاره نعناع (mg/kg 27) موش‌های سوری به مدت چهار ساعت در روز برای سه روز تحت استرس بی‌حرکتی قرار گرفتند. همچنین دریافت غذا و وزن موش‌ها اندازه‌گیری شد.
 
یافته‌ها حاکی از آن است که اختلاف معنی‌داری در دریافت غذا بین گروه‌های کنترل و استرس، استرس و استرس به علاوه عصاره نعناع و هم‌چنین بین گروه کنترل و استرس به علاوه عصاره نعناع مشاهده می‌شود. میانگین وزن گروه استرس و گروه استرس به علاوه عصاره نعناع قبل و بعد از آزمایش اختلاف معنی‌داری را نشان می‌دهد.
 
نتایج این بررسی نشان می‌دهد که میزان خوردن غذا و همچنین وزن بدن در گروه تحت استرس بی‌حرکتی در مقایسه با گروه کنترل کاهش می‌یابد. تجویز عصاره نعناع باعث می‌شود که دریافت غذا و وزن بدن در شرایط استرس بهبود یابد.
 
این پژوهش در مجله دانشگاه علوم پزشکی سمنان منتشر شده است.

گیاه آنغوزه

آنغوزه از گیاهان دارویی مهم تیره چتریان با خواص فراوان است.

گیاه تولید کننده آنغوزه به نام‌های فارسی خوراکما، آنگوزاکما و کورن کما، بوته ای بزرگ، علفی و چند ساله است که ارتفاع آن گاهی به 2/5 متر می‌رسد. ساقه آن نسبتاً محکم و ضخیم با سطحی خشن است.
برگ‌های قاعده بزرگ و ضخیم هستند؛ به طوری که طول آن‌ها تا 60 سانتی متر می‌رسد. این برگ‌ها تقسیمات زیادی دارند به طوری که به قطعاتی (لوب دار) دندانه دار تبدیل می‌شوند.
گل‌های این گیاه زردرنگ هستند و به صورت گل آذین چتری در انتهای ساقه قرار می‌گیرند.

میوه ها دوفندقه ای، بیضی شکل و تقریباً مسطح می‌باشند که روی هر کدام پنج خط وجود دارد و کناره ها بال مانند هستند. رنگ میوه‌ها قهوه ای تیره است. از ریشه یا قاعده ساقه این گیاه بر اثر تیغ زدن ماده ای به نام اولئوگم رزین به دست می‌آید که به آنغوزه مشهور است. آنغوزه ابتدا شیری رنگ است و مزه ای تند و تلخ و نیز بوی بد و متعفنی دارد که تهوع آور است؛ به همین دلیل از قدیم به نام مدفوع شیطان معروف شده است. این گیاه در ایران (استان خراسان، بلوچستان، کرمان و نواحی جنوبی) وجود دارد.


 تاریخچه
رزین آنغوزه به عنوان خلط آور، ضدنفخ، ضد اسپاسم روده ای و به صورت شیاف برای بهبود قولنج و همچنین سوسپانسیون آن برای فراری دادن سگ، گربه و دیگر حیوانات وحشی مورد توجه بوده است. مصرف آنغوزه خصوصا در میان آمریکایی‌های آفریقایی ادامه دارد. آنغوزه برای درمان سرطان شکم، میخچه، پینه، ادرارآور، مسکن و محرک به کار می‌رفته است. در درمان‌های عامیانه برای قطع قاعدگی، آسم، تشنج، خروسک، جنون و سرطان استفاده می‌شود. با این حال، اصلی‌ترین کاربرد آن به صورت رایحه در عطریات می‌باشد.
این گیاه با طعمی قوی‌تر از پیاز یا سیر به شکل گم رزین یا محلول همچنان در دسترس است. در داروخانه ها و فروشگاه های مواد غذایی سالم و محلی نیز به عنوان نگهدارنده یا ادویه به فروش می‌رسد. گاهی به میزان کم در برخی از شکلات‌ها، نوشابه ها، چاشنی‌ها و سس‌ها به کار می‌رود.
 ترکیبات مهم
آنغوزه حاوی تعدادی ترپن و مواد محلول در چربی است که هنوز به طور کامل شناسایی نشده اند. همچنین حاوی 20 درصد اسانس، 65 درصد رزین و حدود 25 درصد صمغ می‌باشد.
رزین آنغوزه به عنوان خلط آور، ضدنفخ، ضد اسپاسم روده ای و به صورت شیاف برای بهبود قولنج و همچنین سوسپانسیون آن برای فراری دادن سگ، گربه و دیگر حیوانات وحشی مورد توجه بوده است.


داروشناختی و اثرات مهم
تاکنون مطالعات کلینیکی برای مشخص شدن اثرات درمانی آن صورت نگرفته است؛ اما در مطالعه ای که بر روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شده کلسترول سرم را پایین نیاورده است.
استفاده از عصاره الکلی (تنتور) باریجه سمیت سلولی علیه لنفومای سلول‌های سرطانی و لنفوسیت های انسانی را نشان داده است.
 طریقه و میزان مصرف
* روزانه 0/3 تا 1 گرم در سه نوبت (جمعاً 0/9 تا 3 گرم در روز).
* تنتور: 2 تا 4 میلی لیتر در روز این مقدار را می‌توان در دو یا سه نوبت مصرف نمود.
 سمیت و عوارض جانبی
مصرف خوراکی آن در بزرگسالان سمیتی نشان نداده است، ولی در کودکان می‌تواند ایجاد مسمومیت کند. همچنین در حد مصرف درمانی تاکنون عارضه خاصی از آن گزارش نشده، ولی ممکن است در بعضی افراد و یا با مصرف زیاد آن اسهال، نفخ، سوزش هنگام ادرار، سوزش معده، سردرد، گیجی و تشنج ایجاد شود. همچنین، صمغ آن ممکن است درماتیت های پوستی ایجاد کند. با توجه به اینکه آنغوزه دارای خاصیت قاعده آور است، مصرف زیاد آن می‌تواند موجب سقط شود؛ لذا توصیه می‌گردد در دوران بارداری و شیردهی مصرف نشود.
همچنین، کومارین های موجود در اولئوگم رزین آنغوزه ممکن است با داروهای ضد انعقاد تداخل کند.
در گزارشی آمده است، مصرف 50 تا 100 میلی گرم آنغوزه در افرادی که مشکل عصبی دارند، باعث تشنج می‌شود.


 موارد منع مصرف
زنان باردار، زنان شیرده و کودکان
 مهم‌ترین اثرات گزارش شده
حساسیت زا، ضد درد، ضد چسبندگی پلاکت‌ها، ضدعفونی کننده، ضد اسپاسم، ضد تومور، تقویت کننده قوای جنسی، ضد نفخ، محرک CNS، هضم کننده، ادرارآور، شیرافزا، خلط آور، قارچ کش، کاهش دهنده پرفشاری خون، مسهل، موتاژنیک، محرک تنفسی، مسکن، تقویت کننده معده، محرک، تقویت کننده رحم و کرم کش.
نکات قابل توجه
1- آنغوزه از گونه های دیگری به دست می‌آید که مهم‌ترین آن‌ها فرولافوئتیدا و فرولا آلیاسئا هستند.
2- بوی بسیار تند آنغوزه که شبیه سیر می‌باشد، مربوط به ترکیبات گوگرددار آن است.
3- برای به دست آوردن آنغوزه گیاه از فصل بهار به بعد قسمت پایین ساقه (نزدیک به سطح زمین) و یا اصطلاحاً یقه گیاه را برش‌های عمودی یا افقی می‌دهند تا اولئوگم رزین (آنغوزه) به صورت شیرابه به بیرون تراوش کند. این ماده در مجاورت هوا سفت می‌شود که پس از سفت شدن آن را جمع آوری می‌کنند و دوباره گیاه را تیغ می‌زنند یا محل قبلی را برش دیگری می‌دهند تا دوباره اولئوگم رزین ترشح کند. این عمل چندین بار و گاهی تا دو ماه از فصل بهار صورت می‌گیرد. آنغوزه خارج شده به دو صورت اشکی (گرد و کروی با اندازه های مختلف) و توده ای و به رنگ‌های زرد تا قهوه ای تیره است که هرچه روشن‌تر باشد مرغوب‌تر و گران‌تر است. همچنین، نوع اشکی آنغوزه مرغوب‌تر و گران‌تر می‌باشد. آنغوزه مزه ای گس و تقریباً تند و سوزاننده دارد و دارای بوی نامطبوع شبیه ترکیبات گوگرددار است.
4- گرچه آنغوزه استفاده محدودی (آن هم در طب سنتی ایران) داشته، ولی یکی از اقلام مهم صادراتی فرآورده های گیاهی ایران است که خریداران آن را با روش‌های پیچیده تجزیه می‌کنند و ده ها ماده ارزشمند از قبیل اسانس، رزین و صمغ قابل مصرف در صنایع دارویی، بهداشتی، آرایشی و صنعتی از آن به دست می‌آورند. با توجه به اینکه تهیه آنغوزه پر زحمت و طولانی مدت است، قیمت نسبتاً گرانی دارد.
5- نام عمومی آنغوزه در جهان و در تجارت آزافتیداگم است که در کتب قدیمی منشأ جغرافیایی آن ایران ذکر شده و در گذشته بزرگ‌ترین تأمین کننده آن در جهان بوده است. گیاه تولید کننده آنغوزه در بعضی قسمت‌های افغانستان نیز وجود دارد؛ ولی وسعت آن در ایران از کشورهای دیگر به مراتب بیشتر است.


 خواص آنغوزه به طور خلاصه
1. برای کشتن کرم‌های داخل باغچه هنگام آبیاری مقداری آنغوزه را در پارچه‌ای گذاشته و داخل آب جلوی شیلنگ بگذارید.
2. محرک نیروی جنسی است.
3. ادرارآور و ضد سوزش ادرار است.
4. برطرف کننده بلغم است.
5. هضم کننده غذا است.
6. درمان کننده رماتیسم و نقرس و سیاتیک است.
7. برای درد کمر و مفاصل مفید است.
8. درمان کننده امراض سینه از جمله آسم است.
9. دم کرده انجدان رومی تمیزکننده خون کبد است.
10. برای درمان تب‌ها سودمند است.
11. درمان کننده بواسیر
12. برای درمان ذات‌الریه، برونشیت و سرفه و سرماخوردگی به کار می‌رود.
14. خوردن انجدان باعث رفع سموم جانوران سمی می‌شود.
15. کاهش دهنده فشار خون

گیاه کادی

کادی یا کدر یا پاندانوس نام یک درختچه‌است.

این جنس از تیره کادی‌ها (pandanaceae) است در انگلیسی به نام screw pine مشهور است از ۶۰۰ گونه مختلف گیاهان استوایی درختچه‌ای همیشه سبز تشکیل یافته ا ست.

گونه‌های این گیاه را به خاطر برگهای زیبایشان که شبیه برگهای آناناس است پرورش می‌دهند مهم‌ترین گونه زینتی آن که در منازل پرورش می‌دهند عبارت‌اند است:

۱-p.veitchii-این گونه بومی پلی‌نزی است ارتفاع و گسترش آن در حدود ۶۰ سانتیمتر است. برگ‌های ششمشیری، پهن، ناوی شکل در کنار و روی برگهای مرکزی دارای دانه‌های ظریف خار مانند می‌باشد. طول آن به شصت سانتیمتر می‌رسد. رنگ آن سبز تیره با لبه سفید خالص یا نقره‌ای رنگ است. از خصوصیات این گیاه بوجود آوردن ریشه هوایی است که بصورت مستقیم از گیاه خارج شده و در محیط زیستگاه به طول یک متر می‌رسد. این وضعیت البته در اطاق بندرت مشاهده می‌گردد.

-نور گیاهان این جنس به نورفراوان احتیاج دارند و نور متوسط را نیز تحمل می‌کنند نور مستقیم خورشید برای آنان مضر است ۲-حرارت این جنس مخصوص گلخانه‌های گرم است، حرارت مناسب برای آن ۲۲-۲۰ درجه‌است. ولی باید آن را از منبع حرارتی مانند بخاری، رادیاتور شوفاژ و همچنین جریان هوا دور نگه داشت و حرارت کمتر از پانزده درجه گیاه احتمالاً از بین خواهد رفت. ۳-آبیاری-گیاه به آب زیادی احتیاج دارد، بنابراین خاک گلدان باید همیشه مرطوب باشد، ضمناً گلدان باید دارای زه کشی خوب باشد تا آب آن در خاک باقی نماند زیرا آب زیاد مجب پوسیدگی ریشه می‌گردد. ۴- رطوبت گیاه به رطوبت متوسط هوا احتیاج دارد. پاشیدن آب برروی برگها مخصوصا در تابستان بسیار ضروری است. چنانچه درجه حرارت کم ولی رطوبت هوا زیاد باشد نوک برگها قهوه‌ای و خشک می‌شود و در هوای خشک مورد حمله تریپس و عنکبوت‌های قرمز و سایر حشرات مضر قرار می‌گیرند که به‌وسیله سمموم حشره کش می‌توان آنها را از بین برد ۵-نوع خاک خاک برگها مخصوصاً خاک حاصله از چمن یامخلوطی از ماسه، خاک برگ وپیت مناسبترین خاک برای گیاهان است ph یعنی اسیتدیته خاک باید قلیایی و در حدود ۸-۷ باشد ۶-کود: این گیاه احتیاج زیادی به کود ازته دارد و می‌توان از کودی از که شامل ۱۰۰گرم نیترات پتاسیم، ۱۰۰گرم فسفات کلسیم، و۲۰۰گرم سولفات آمونیم است استفاده کرد و آن را به به مقدار ۳۰ گرم در لیتر هر دو هفته یکبار از فروردین تا آبان ماه به گیاه داد. کشت و ازدیاد گیاه ازدیاد گیاه به این صورت است که پاجوش‌های ایجاد شده از گیاه را با قسمتی از ریشه گیاه در فصل بهار و تمام طول تابستان جدا کرده و محل برش را برای جلوگیری از پوسیدگی با ذغال چوب می‌پوشانیم و سپس به کاشت آن اقدام می‌نماییم.

گیاه آپارتمانی نخل مرداب

نَخل مُرداب (با نام علمی Cyperus alternifolius) گیاهی است از تیره جگنیان (Cyperaceae) از جنس مردابی‌ها (Cyperus).این گیاه علفی بومی باتلاق‌های ماداگاسکار و از خویشان نزدیک پاپیروس مصر هاست.این گیاه پنجه کلاغی هم نامیده می شود.

گیاه پایای همیشه سبز با بلندی 30 تا 90 سانتیمتر که در محیط مناسب، ارتفاع آن به 150 سانتیمترهم می رسد.ساقه های سبز رنگ عمودی افراشته این گیاه به جز در رأس بدون برگ هستند که در رأس نیز دایره ای از برگچه های سبز علفی به صورت شعاعی مثل قاب یک چتر بیرون می زنند. علاوه بر این در تابستان گل ها نیز به صورت شعاعی در رأس بیرون می زنند ولی این گل ها کوچک و قهوه ای رنگند.نخل مرداب را می توان به راحتی از اواسط بهار تا اوایل تابستان با روش تقسیم بوته، تکثیر کرد. البته راحتی این کار، بستگی به تجربه و توان شخص تکثیر کننده دارد. از آنجایی که این گیاه طبیعتاً به وسیله قرار گرفتن در آب رشد کرده و ریشه می دهد، خاک آن باید کاملاً مرطوب باشد، ولی اگر به اندازه کافی خیس نبود، ابتدا باید آبیاری شده، سپس از گلدان بیرون آوره شود. با استفاده از یک چاقوی تیز، انبوه ریشه ها به دسته هایی با حداقل 4 یا 5 ساقه تقسیم می شود، سپس هر قسمت در گلدانی با قطر دهانه 11 - 9 سانتیمتر حاوی کمپوست گلدانی با پایه پیت قرار گرفته و کاملاً آبیاری می شود. گرچه روش تقسیم برای تمام انواع نخل مرداب ها به کار برده می شود ولی این گیاه می تواند به روش های غیر معمول دیگری نیز تکثیر شوند. در گیاه نخل مرداب رأس گل را همراه با برگه هایی که زیر گل وجود دارند به وسیله قیچی باغبانی به اندازه یک سوم یا یک دوم کوتاه می شود، گیاه از زیر قسمت برگ قطع شده و به صورت وارونه ( برگ داخل آب باشد )، در آب یا در ماسه نرم شسته یا کمپوست مخصوص بذر و قلمه مرطوب قرار می گیرد(ساقه به طرف بالا و قسمت برگدار درون آب یا خاک قرار گیرد). زمانی که ریشه داد، گیاه به گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر و کمپوست گلدانی منتقل می شود. در طول عمل تکثیر، دمای محیط گیاه را 22-20 درجه سانتیگراد نگاه داشته شده و گیاه در شرایط نور مناسب و کافی، دور از تابش مستقیم خورشید قرارمی گیرد. بعد از ریشه دادن به گلدان های استکانی منتقل می شود.